Rozdział 4

20.02.1897

Najdroższy Alexandrze.

Od twojej śmierci miną dokładnie tydzień a ja nadal nie mogę się pozbierać. 

Strasznie tęsknie i chyba zaraz zwariuje, wiem że nie chciał byś mnie widzieć w takim stanie ale nie potrafię, nie potrafię o tobie zapomnieć. Jesteś zbyt ważną osobą w moim życiu. Kocham cię! Nie mogę znieść myśli że więcej ci tego nie powiem,że więcej cię nie pocałuje, nie przytulę, że już nie usłyszę twego głosu. Tęsknie tak bardzo! Wiem jedno że nie mogę się poddać i nie wiem jak ale znajdę sposób by cię przywrócić.

Twoja Amanda.

21.02.1897

Ukochany Alexandrze.

Nie mogę spać, nie mogę jeść. Ciągle mam przed oczami scenę twojej śmierci.

Obiecałam sobie że odnajdę tą wiedźmę i zabiję ją.

Ostatnio ciągle widzę jak wyrywa ci serce i z każdą chwilą coraz bardziej chce ją zabić.

nie spocznę póki tego nie zrobię   

Twoja Amanda

25.02.1897

Najdroższy Alexandrze

Udało się! Znalazłam sposób byś mógł być ze mną! 

Nie mogę opisać swojego szczęścia. 

Jutro wyjeżdżam do Paryża ponieważ tam właśnie znajdę osobę która pomoże mi cię wskrzesić.

Muszę odnaleźć Markusa Sorela, czarownika który może mi pomóc
Już niedługo najdroższy znów będziemy razem.
Przysięgam

Na zawsze twoja Amanda

30.02.1897

Najdroższy Alexandrze

Widziałam cię! Stałeś centralnie na przeciwko i wskazałeś mi dom Markusa.

Nie rozumiem tylko jednej rzeczy dlaczego Edmund cię nie widział?

Teraz nie chce mi wierzyć. Nie mogę się doczekać kiedy uwolnię się od tego człowieka czasami mam ochotę go udusić ale powstrzymuje się od tego. 

Odliczam dni do twojego powrotu.

Twoja Amanda

20.03.1897

Ukochany Alexandrze

Tak długo nie pisałam.

Coraz mniej o tobie myślę.

Coraz rzadziej mi się śnisz.

Coraz mniej wspominam.

Boje się!

Boje się że zapomnę o tobie.

Markus bardzo nam pomógł, opowiedział nam historię pewnej miłości bardzo podobnej do naszej.

Dał nam dokładne wskazówki potrzebne do odszukania amuletu.

Już niedługo będziesz ze mną a wszystkie moje obawy znikną.

Amanda

26.03.1897

Najdroższy

Czuje się podle! 

Pocałowałam go. Zrobiłam to bezinteresownie pod wpływem impulsu.

Tak bardzo mi ciebie brakuje.

Nie wiem czy kiedyś mi to wybaczysz ale tak bardzo brakuje mi bliskości, a Edmund jest taki miły i troszczy się o mnie.

Nie mogę teraz o nim myśleć muszę skupić się na mojej misji, a kiedy już mi się uda obiecuję że się pobierzemy. Nie potrzebnie tak długo to odkładaliśmy, mogliśmy się pobrać tamtego dnia zanim ta wiedźma wyrwała ci serce! Była bym twoja, a ty mój. 

Była bym Amandą Lemaire.

Zawsze i na zawsze

Twoja Amanda

~Oczmi Tessy~

-Lemaire? Rob czy to możliwe że Amandzie się udało i że wyszła za Aleksandra? Czy to możliwe że Amanda jest twoją krewną? Jeśli tak to musimy znaleźć tego Markusa Sorela i poprosić go o opowiedzenie całe historii!- Zamknęłam pamiętnik i zaczęłam rozglądać się po pomieszczeniu. - Masz tu może jakieś drzewo genealogiczne swojej rodziny?

-Może gdzieś się znajdzie- Odpowiedział i od razu zaczął przeszukiwać papiery. A ja zabrałam się do dalszego czytania

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Nowy rozdział!!! Jej... Jak myślicie czy Amandzie się udało? Co się stało z Alexandrem? Co się stało z Edmundem? I czy Markus pomoże Tessie? Szczerze to nawet ja jeszcze tego nie wiem ponieważ jakoś teraz naszło mnie na zmienienie rozdziału i tego co było napisane w książce. Mam nadzieje że rozdział się podoba :)

Ps: Dziękuję za ponad 8000 wyświetleń ;*